سفارش تبلیغ
صبا ویژن
دوستى پدران سبب خویشاوندى میان فرزندان است و خویشاوندى را به مودّت بیشتر نیاز است تا مودّت را به خویشاوندى . [نهج البلاغه]
گوکه در گذرزمان

 

 

 

 

هوا باران واره نودان کنه داد

تی چشم خواب دره می دل فریاد

تو نشتی گرم جا شکم سیر خواب

تو اینه خواستی,موصحرامیان داد

+ معنی به فارسی

باران می بارد وصدای ناودان می آید

تو چشم هایم خواب الوده داری  ومن در دل بغض دارم

در جای گرمی هستی خمیازه میکشی وشکمت سیر خوابه

تو اینو میخواستی(خواب در جای گرم) ومن تخلیه بغض گلو در صحرا

 

 

معرفی گوکه

شاید برایتان جالب باشد تا معنی گوکه را بدانید یا این که وجه تسمیه ی گوکه چیست؟ در فرهنگ دهخدا که معتبر ترین فرهنگ لغت فارسی است درمورد گوکه چنین آمده است که عین عبارت درج می گردد.

گوکه

لغت نامه دهخدا

گوکه . [ ک َ / ک ِ ] (اِ) به معنی تکمه است و معرب آن قوقه است . (آنندراج ). گوی گریبان و تکمه . (برهان ). گوک . گو. گوی . (حاشیه برهان ). رجوع به گوک شود. || بمعنی گوساله باشد که بچه  گاو است . (برهان ). گوساله . (آنندراج ). || دانه هایی را نیز گویند سخت که در اعضای آدمی بهم میرسد و درد نمیکند و پخته نمی شود و آن را به فارسی اژخ و به عربی ثولول خوانند. (برهان ). رجوع به گوک و نیز فرهنگ آنندراج شود.

با توجه به مطالب بالا بر می آید که در قدیم در گوکه دگمه یا تکمه تولید می شده است که روستا به این نام معروف شده است.


ورودی گوکه

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)

                                    گـــــــــــوکــــــــــــه در یگ نگاه

                                   شهرستان:لاهیجان

                                      بخش:مرکزی

                                    دهستان:لفمجان

                                      خانوار:222

                                     جمعیت:651نفر

به نام خدا

 

          هم محلگی های عزیز در پایان همین صفحه در قسمت نظرات ،نظرتان را با نام خودتان درج نمایید.

            ایمیل من:    rashid.nouri@yahoo.com               rashid_nouri@mahmail.ir

مــــــــقــــــــــدمــــــــــه

عشق و علاقه و وابستگی هر فرد به زادگاهش یک امر فطری است .و همه به ان افتخار می کنند .هر کس زمانی که به زادگاهش وارد می شود حسی عجیب در او پدیدار می شود که قابل وصف نیست،اگر در بهترین جای دنیا باشد .این حس باعث شده که همه تعصبی عجیب به زادگاهشان داشته باشند.در این مجال کوشیده شده است تا زادگاهم معرقی پردد.گوکه یکی از قدیمی ترین وبزرگترین روستاها به شمار میرود که 5کیلو متری سیاهکل قرار گرفته است و دارای گستردگی زیادی است .گرچه در دهان شهرستان سیاهکل گرفته است اما ازنظر تقسیمات کشوری جزوشهرستان لاهیجان به شمارمی رود.این روستا از چندین بخش بالامحله(نصراله آباد+سفالک)،میان محله(قاضی محله)وپایین محله(مسجدور) و نیز قسمتی به نام نوبین تشکیل شده است.ازشمال به کیاسراو تازه آباد مرزیان،ازجنوب به مالده،ازشرق به لشکریان واز غرب به شیوا و شاه ده(اسلامده)منتهی است.گوکه روستایی گسترده است.به همین دلیل آوردن امکانات برای دولت بسیار هزینه بر است .

اشتغال مردم:

 شغل اصلی مردم این روستا کشاورزی(برنج کاری)است و مردم در کنار این شغل چندراس دام و نیز تعدادی مرغ و خروس برای مصارف خود نگهداری می نمایند.

گاو

 نگهداری دام برای فروش و استفاده از فرآورده های دامی

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)


   

 نگهداری مرغ و خروس در روستا برای تامین نیازها

 

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)

بعضی از مردم که حوصله و وقت بیشتری دارند غاز نگهداری می کنند.

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)

 

 

 

برنج کاری ،کاری بسیار سخت و هزینه بر وبه شانش بستگی دارد .ازجمله نباریدن باران در زمان نامناسب ،آبیاری به موقع ،آفت نزدن برنج،جمع آوری و دروبه موفع وچندین وچند عامل دیگر.

 شالی کاری  

        صاف کردن مزرعه(بیجار)دمرده زدن برای نشا کاری

 

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)

  برنج

     برنچ هنگام وجین کردن

 

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)

 

            برنج هنگام به بار نشستن (وورز آمدن)     

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)

 

     محل نگهداری برنج (تلنبار)    

 

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)

طرزبه دست اوردن برنج درگذشته 

قبل از اینکه درگوکه و روستاهای اطراف  کارخانه برنج کوبی تاسیس شود مردم شلتوک را به وسیله " پادنگ "در گویش محلی "پاتنگ" به برنج سفید تبدیل می کردند. برای این کاردو روش وجود داشت .روش اول این بود که ابتدا برنج ها توسط وسیله ای به نام "جاکو"جوکوب به شلتوک یا در لفظ محلی به جو نبدیل می شد. و زن ها با وسیله ای به نام"رتاچو"که از نی ساخته می شد ،شلتوک های باقیمانده از روی کاه ها را پاک می کردند سپس جوها را در ظرفهایی گرد به نام "خاس"که از گل و پهن گاوها ساخته ودر کوره خشک می شد می ریختند و سپس خاس ها را بر روی هم روی ، روی چوب های موازی سوار می کردند و چند روز "کل چاله "را که پر از هیزم بود روشن نگه می داشتند و بدینوسیله جوها خشک می گردید.و سپس به پادنگ چاله می بردند تا سفید گردد.در روش دوم ابتدا برنج درز را دوتا دوتا، بر چوبی نوک تیز به نام "خرک چو" سوار می کردند سپس خرک چو ها را روی چوب های خرک که نزدیک سقف« آتش اتاق» به صورت موازی نصب بودند، آویزان می کردند تا به کمک آتش« بخاری کله   » به مدت 7 تا 10 روز خشک شوند. سپس برنج درزهای خشک شده را در اتاقکی به نام « پادنگ سر» که کف آن صاف و گل کار شده بود ، توسط جاکو زن ها و با ابزار چوبی کج به نام « جاکو»  (جو کوب ) به جو یا شلتوک تبدیل می کردندجو به دست آمده را کم کم در پادنگ چاله می ریختند و یک نفر که بر بالایپادنگ ایستاده بود، با زور پای خود پادنگ را بالا برده و شاخه های آهنی آنرا بر روی جو می کوبید و کم کم پوست از شلتوک جدا شده و به برنج سفید تبدیل می شد . در ضمن کار با پادنگ، یک نفر ( معمولا زن ) مواظب پادنگ چاله بود تا جوها را هم بزند یا جو بیرون چاله را در چاله بریزد   .گاهی شاخه های پادنگ بر پشت دست او فرود می آمد و در نتیجه ، برنج خونین و دست کارگر چلاق می شد   .


                                           ترسیم اجزای پادنگ

 

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)

               بعد از کنار رفتن جاکو(جوکوب )برنج را در قدیم با خرمن کوب خرمن می کردند.کار خرمن برنج ممکن بود چند روز به طول بکشدوحدا قل سه نفر مشغول کار بودند.قسمتی از ساقه ی برنج که در دست گار گر بود ووارد خرمن کوب می شد با زیرورو شدن به (کلش)تبدیل می شدوبرای پوشاندن سقف خانه ها یا طویله(گاچی)وانبار برنج(تلنبار)بسته بندی می شد و قسمتی که ار انتهای دستگاه خارج می شد به نام (سراچین )بود که خوراک دام ها می شد.اما امروزه با آمدن کمباین و خرمن کوب های جدید کار خرمن کوبی به سرعت انجام می گیرد و حتی مردم در همان مزرعه برنج را خرمن می کنند و زحمت حمل آن را به تلنبار به خود نمی دهند.

   

  خرمن کوب قدیمی

 

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)

 

                                               خرمن کوب جدید

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)


 


مراحل سفید کردن برنج














اولین قدم پس از خرمن کردن حمل شلتوک(جو)به کارخانه است.

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)

شلتوک ها پس از توزین در کارخانه انبار می شوند تا نوبت سفید کردن برسد.

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)

سپس شلتوک ها وارد خشک کن می شوند تا خشک شوند.در تصویر بالا وپایین خشک کن پر وخالی مشاهده می شود.

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)

شلتوک ها پس از خشک شدن از دریچه ای تعبیه شد بر روی خشک کن وارد حوضچه ای می شوند تا با نقاله به دستگاه کاه گیر وارد شود.

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)

سپس شلتوک ها وارد دستگاهی به نام کاه گیر می شوند تا کاه ها گرفته شود.

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)

شلتوک ها پس از رد شدن از کاه گیر  وارد دستگاهی به نام پوسته گیر (پوست کن )می شوند.در این دستگاه نصف پوسته ی شلتوک ها گرفته می شود.

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)

شلتوک ها پس از پوسته گیر وارد دستگاه سفید کنند می شوند.دو تصویر بالا وپایین این دستگاه را نشان می دهند.

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)

برنج های سفید شده سپس وارد چاله ی الک شده و توسط نقاله به داخل الک ریخته می شود .

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)

برنج پس از الک شدن داخل گونی ها ریخته می شوند تا برای توزین آماده شوند.

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)

توزین برنج ها در وزن های مختلف

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)

سیوک وسیله ای برای بیرون کشیدن برنج از گونی بدون باز کردن سر گونی

در تصویر بالا وپایین دو نوع سیوک مشاهده می شود.

 (برای دیدن عکس ها در سایز بزرگ روی آن کلیک نمائید)


 



 

رسم جوکول چینی(جوکول ویگیری)درگوکه

به برنج سبز و نارس و معطری که رنگ آن به زردی متمایل است ، جوکول می گویند . جوکول را به مقدار کم می چینند و دود می دهند و خام می خورند . جوکول در واقع نوبرانه ی برنج است و هرچه تازه تر باشد ، نرم تر و خوش طعم تر است و هرچه بیش تر بماند ، سفت و خشک تر می شود . نوع برنج نیز در تردی و خوش طعمی جوکول نقش دارد . برنج های مرغوب از نوع صدری جوکول های نرم و خوش مزه و برنج های نا مرغوب از نوع چنپا ، جوکول سفت و سخت می دهند. برای اینکه جوکول سفت شده نرم شود ، کمی آب روی آن می پاشند و با پارچه ای روی آن را می پوشانند که بعد از ساعتی نرم و قابل خوردن می شود ، روزگاری چیدن جوکول رواج بسیار داشت و با مراسم ویژه ای همراه بود که به آن «جوکول گیری » می گفتند.

در گذشته جوکول به عنوان تحفه یا سوغات از ده به شهر و از طرف زارع ، به دوست یا آشنا یا عزیزی که در شهر بود ، هدیه داده می شد . بدین صورت که مقداری از آن را در دستمال ابریشمی میریختند و چهار گوش دستمال را می بستند و به سوغات می بردند سوغات گیرنده نیز قواره ای پارچه در همان دستمال قرار می داد و به زارع یا همسرش هدیه می داد.


نتیجه تصویری برای عکس جوکول در مزرعه(برنج نارس )

 

 


کلمات کلیدی:


نوشته شده توسط عبدالرضا(راشید )نوری 94/6/21:: 11:9 صبح     |     () نظر


ابزار وبلاگ
طراحی سایت